Korespondencja z pacjentami

Praca lekarza nie ogranicza się jedynie do wykonywania zabiegów w gabinecie. Wiele czasu trzeba spędzić przy monitorze komputera, czytając i odpowiadając na listy pacjentów.

Stworzenie więzi duchowych na linii lekarz – pacjent ma ogromny wpływ na przebieg zabiegu i czas rekonwalescencji.

Jeżeli pacjent z ufnością oddaje w moje ręce swoje Klejnoty, a po zabiegu, nawet jeżeli coś go tam pobolewa, nie robi z tego dramatu, zarówno zabieg, jak i czas gojenia się ranki przebiegają sprawnie i bez komplikacji.

Odpowiedzialność za partnerkę

Panie Doktorze,
Zdecydowałem się poddać się zabiegowi wazektomii. Mam czterdzieści dwa lata, jestem żonaty od piętnastu lat. Mamy jedno zdrowe dziecko. Przyczyną, która spowodowała zwrócenie mojej uwagi na taką właśnie formę antykoncepcji i zarazem planowania rodziny, jest stan zdrowia mojej małżonki.
Po konsultacjach z lekarzem ginekologiem okazało się, że nie może stosować antykoncepcji hormonalnej, ze względu na wystąpienie pierwszych objawów choroby zatorowo-zakrzepowej, która występowała w linii żeńskiej jej rodziny, co spowodowało śmierć jej babci. Dodatkowo przebyła ostatnio laparoskopową operację wycięcia woreczka żółciowego. Należy również nadmienić, że poród naszej córki zakończony był cesarskim cięciem. Ze względu na budowę narządów rodnych, przy ewentualnym kolejnym porodzie również zalecany byłby poród przez cesarskie cięcie. Byłem przy porodzie. Widziałem jej stan zdrowia po laparoskopii. Małżonka wyraźnie źle znosi wszelkie operacje chirurgiczne. Zdaję sobie sprawę, że kolejna ciąża, wraz z ewentualną cesarką znacznie pogorszyłaby jej i tak już nadwątlony stan zdrowia. Nasz znajomy lekarz ginekolog zaproponował wewnątrzmaciczną wkładkę antykoncepcyjną. Jednak jak zdążyliśmy się zorientować, nie jest to metoda tak skuteczna jak wazektomia. Co szczególnie dla mnie istotne, nie jest tak bezpieczna dla organizmu.
Chciałbym zatem przejąć na siebie antykoncepcję i odciążyć małżonkę. Źle się czuję psychicznie w sytuacji, kiedy przy wymienionych wyżej problemach ze zdrowiem, koszty zdrowotne antykoncepcji hormonalnej ponosi wyłącznie małżonka. Nie czuję jednocześnie żadnego psychicznego dyskomfortu w przypadku potencjalnego poddania się zabiegowi wazektomii. Jednocześnie chciałbym wyraźnie zaznaczyć, że decyzja o posiadaniu jedynie jednego dziecka była ustalona między nami znacznie wcześniej i nie wynikała z obecnych problemów zdrowotnych.
Piszę to również w swoim imieniu. Czuję się spełniony jako ojciec i nie czuję potrzeby posiadania dalszego potomstwa. Podobnie moja małżonka. Propozycję poddania się zabiegowi przedyskutowałem z małżonką i uzyskałem również od niej zgodę. Zaznaczam, że pomysł wyszedł ode mnie. Jest to decyzja przemyślana i nie działam pod wpływem impulsu chwili. Za znajomiłem się również z materiałem dostępnym na Pańskiej stronie internetowej, jak również z materiałami anglojęzycznymi z innych źródeł, dotyczącymi przebiegu operacji i jej skutków. Zwracam się zatem do Pana z pytaniem, czy podejmie się Pan przeprowadzenia zabiegu. Jeżeli wyrazi Pan zgodę, miałbym jeszcze parę pytań, powiedzmy technicznych, odnośnie do terminu, pobytu i opieki lekarskiej po zabiegu.

Szanowny Panie,
Wszystkie informacje są na naszej stronie internetowej, wazektomia.com Gdyby pojawiły się jakiekolwiek wątpliwości, proszę zadzwonić.

Żona mniej aktywna

Mam 39 lat, jestem żonaty od 19 lat. Oboje z żoną dorobiliśmy się dwójki dzieciaków: syn lat 17 i córka lat 14. Od czasu gdy urodziła się nam córeczka, oboje z żoną postanowiliśmy nie mieć więcej dzieci. Z jednej strony cieszyłem się z tego obrotu sprawy, lecz z drugiej strony miałem ciągle wyrzuty, że moja żona niemalże co dzień łyka te pigułki, które na pewno odbijają się na jej zdrowiu, poza tym stała się powiedzmy "mniej aktywna". Ja natomiast od dawna zastanawiałem się nad poddaniem się wazektomi i byłem gotów na zabieg, lecz żona jeszcze pięć lat temu była przeciwna. Powtarzała, że w życiu różnie bywa i może będę żałował tej decyzji, mając na względzie na przykład związek z inną osobą, co może nastąpić z różnych przyczyn i chęci posiadania kolejnego potomstwa.

Obecnie żona już nie bierze pigułek ze względu na trzymiesięczną przerwę, aby dać trochę odpocząć organizmowi i postanowiła zmienić rodzaj antykoncepcji. Bardzo się ucieszyłem i ponownie zaproponowałem, że poddam się zabiegowi, bo zdecydowanie nie chcę mieć więcej potomstwa oraz pragnę, aby była zawsze zdrowa i nie chcę, by nadal brała te pigułki. Żona po namyśle przystała na propozycję i postanowiliśmy, że napiszę do państwa e-maila z prośbą o kwalifikację do zabiegu. Jestem przekonany co do swojej decyzji i myślę, że zabieg ten sprawi nam większy komfort psychiczny oraz fizyczny. Chciałbym się dowiedzieć, czy poza dokumentami do wypełnienia z waszej strony internetowej i badaniem krwi oraz antygenu HBS muszę spełniać jeszcze jakieś inne warunki? Czy są jakieś jeszcze inne pytania, na które powinienem odpowiedzieć? Pozdrawiam i czekam na odpowiedź.

Grzegorz K.

Nasz pacjent sam bardzo precyzyjnie opisał swoje uzasadnienie wykonania wazektomii. Od wielu lat to właśnie jego żona przyjmowała tabletki antykoncepcyjne, licząc się z ewentualnymi powikłaniami, które wymienimy jeżeli będą takie pytania. Wskazanie do zaprzestania stosowania tabletek, o których mąż wie, są jednym ze wskazań do wazektomii. Żona "mniej aktywna" – domyślamy się, że chodzi o zmniejszone libido przy tabletkach hormonalnych używanych w antykoncepcji. Kolejna ciekawa myśl: żona powtarzała, że w życiu różnie bywa i może mąż będzie żałował tej decyzji, mając na względzie np. związek z inną osobą i chęć posiadania kolejnego potomstwa. Niezwykle ciekawa uwaga. Po pierwsze, metoda wazektomii jest odwracalna i jej skuteczność jest dwu, a nawet trzykrotne większa niż in vitro, a pozytywny efekt zależy od liczby lat, jakie minęły od czasu wykonania zabiegu wazektomii. Po czternastu latach skuteczność rewazektomii spada do trzydziestu procent. Po drugie, można oddać nasienie do banku nasienia; po trzecie, wykonywane są zapłodnienia in vitro poprzez nakłucie najądrza i pobranie plemników. Jest to dobra okazja do wyjaśnienia tego problemu.

Odpowiedzialność męża za zdrowie żony jest wyraźnie sygnalizowana w korespondencji. Niesłychanie piękny przykład Jestem przekonany, co do swojej decyzji i myślę, że zabieg ten sprawi nam większy komfort psychiczny oraz fizyczny.

Według danych pochodzących od lekarzy niemieckich, relacje partnerskie po wykonanej wazektomii ulegają poprawie w siedemdziesięciu dwóch procentach, a według naszych badań można mówić nawet o osiemdziesięciu.

Pacjent pyta, czy są jeszcze inne warunki do kwalifikacji do zabiegu. Czy można w tym przypadku podać jeszcze więcej wskazań do zabiegu? W zasadzie dobrze byłoby wykonać przed przyjazdem na zabieg "małego fryzjera", a wówczas już nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy odnotowali kolejne przyjemne wydarzenie.

Piosenka jest dobra na wszystko – śpiewali przed laty Jerzy Wasowski i Jeremi Przybora w Kabarecie Starszych Panów. Czy można napisać, że wazektomia też jest dobra na wszystko?

Zaczęło się od maila

Panie doktorze, mam trzydzieści pięć lat, lekką nadwagę, urodziłam dwoje wspaniałych dzieci drogami natury, jestem po trzech operacjach kręgosłupa (L5-S1) i jak powiedzieli mi lekarze, kolejna ciąża grozi mi wózkiem inwalidzkim. Trzecia ciąża zakończyła się cięciem cesarskim, dlatego mój ginekolog odmówił mi założenia wkładki domacicznej, chociaż nie bardzo wiem – dlaczego. Tłumaczył, że niby przeciwwskazaniem jest przebyte cięcie cesarskie i operacje na kręgosłup.

Stosowaliśmy prezerwatywy – stąd drugie moje dziecko, nawet przejściowy celibat, ale oprócz wątpliwego zadowolenia, to sam stres. To trzecie dziecko mam z drugim mężem. Wszystkie dzieci są zdrowe i dobrze się uczą.

W moim przypadku tabletki antykoncepcyjne odpadają, ponieważ zawsze się źle po nich czułam, występowały bóle głowy i nadwaga. Doszliśmy z mężem do wniosku, że pańska metoda antykoncepcji polegająca na podwiązaniu nasieniowodów u męża jest dla nas najlepsza.

Jak pana znaleźliśmy? Mąż zaczął szukać w Internecie, ale długo nie mogliśmy znaleźć, bo nikt z nas nie wiedział, że trzeba szukać słowa wazektomia. Szukaliśmy pod hasłami: metody zapobiegania ciąży, planowanie rodziny, antykoncepcja dla chłopów, metody naturalne i jak doszliśmy do antykoncepcji męskiej, to dowiedzieliśmy się, że podwiązanie nasieniowodów to jest wazektomia.

Wazektomia napisane po polsku to prawie 60 000 haseł, po angielsku 1 500 000, kto to pojmie – myśleliśmy.

Natknęliśmy się na jakieś dziwne komentarze, że jest to metoda zabroniona, karalna, że doktor może być w więzieniu za wykonanie takiego zabiegu. Wreszcie znaleźliśmy pana stronę www.wazektomia.com. Powiedziałam mężowi, że doktor nazywa się Siwik. Mąż usłyszał, ale nie dosłyszał i zdziwił się, myśląc, że nagle zachciało mi się kupić hondę civic, a nie było takich planów! Nie chodzi o samochód – wyjaśniłam – doktor nazywa się Siwik. Niby podobnie, ale nie to samo. Tyle było tych dobrych wiadomości, że od razu odetchnęliśmy z ulgą. Jak będzie czas, to poczytamy tłumaczenia z angielskiej strony. Dodatkowo najstarszy syn (kosztowało mnie to lody i kino) nauczył nas, że wpisanie nazwy "vasectomy" w googlach i kliknięcie na tłumaczenie strony daje nam możliwość czytania wszystkiego, co piszą o wazektomii na całym świecie. I kto by pomyślał, że w naszym piętnastotysięcznym miasteczku – gdzie jest znana wyższa uczelnia – możemy czytać o najnowszych metodach antykoncepcji, jakie stosuje się na całym świecie. Zaczęłam się pytać swoich koleżanek, czy coś słyszały o takiej metodzie? Były tym zdziwione i jedna z nich to się przeżegnała, bo myślała, że chłop ma coś tam ucinane.

Mąż, dopóki nie przeczytał, to się bał i mówił: a może mi coś jeszcze utną? Jak ja będę wyglądał bez brylantów – marudził, – bo myślał, że to polega na obcięciu męskiego nabiału? Wywołało to nasz śmiech, ale tak na początku myśleliśmy. Okazuje się, że jest to bardzo prosta metoda polegająca na podwiązaniu nasieniowodów, po to by więcej nie przewodziły plemników, które są wytwarzane w jądrach. To tak jakby celibat, skoro brak plemników, ale mąż do celibatu się nie nadaje, pochodzi z bardzo żywotnej pod tym względem rodziny. Nawet wyczytałam w Internecie, że nasieniowód to "vas defferens" i stąd nazwa wazektomia. Przeczytałam i przejrzałam z wypiekami na twarzy, i to kilkakrotnie zamieszczone zdjęcia narządu rodnego z kolorowymi zdjęciami. Po trzech ciążach i porodach najwyższy czas na naukę anatomii człowieka. Nigdy dotąd nie wiedziałam, że napletek to po łacinie "preputium", całkiem ładnie. Teoretycznie wiedziałam, czym jest wazektomia, ale jak to będzie z mężem? Strach, stres, brak odwagi, nie było z kim pogadać, poradzić się, a może się nie zgodzić? I co to dopiero będzie? Znowu strach przed kolejną ciążą i mąż będzie miał wyrzuty sumienia, mając na uwadze powikłania po przebytych operacjach. A może straci męskość? Zestarzeje się przedwcześnie (mąż ma 45 lat)? Jest z zawodu księgowym. Ale jak przeczytaliśmy, że w Ameryce rocznie wykonuje się sześćset tysięcy tego typu zabiegów, to pomyśleliśmy sobie, że gdyby były po tym jakieś częste i długie powikłania, to tamte chłopy nie dałyby sobie w kaszę dmuchać, tylko by protestowali. A jak doczytaliśmy się, że w Chinach robią tego siedem milionów, to już byliśmy spokojniejsi. Powiedziałam mężowi, że jeszcze nikt na świecie z powodu wazektomii nie umarł, nie mógł w to uwierzyć. Owszem, wiedzieliśmy, że w pierwsze w dni może być lekkie pobolewanie, obrzęk czy zasinienie, a nawet doktor nam powiedział, że czasami to równo "napieprza" przez kilka dni i trzeba zastosować środki przeciwbólowe. Ale o te dolegliwości mąż się nie martwił.

Decyzje podjęliśmy. Jakie przygotowania należy wykonać przed zabiegiem?

Jak mąż powiedział, że decyduje się na wazektomię, to rzuciłam mu się mu się na szyję. Nie mógł w to uwierzyć, że tak bardzo się cieszę z jego decyzji. Przeczytaliśmy na stronie, jakie badania należy wykonać przed zabiegiem. Morfologia, Wr, antygen Hbs. Mąż miał wykonane szczepienia przed planowaną operacją przepukliny, więc pokaże tylko wypis ze szpitala i nie musi powtarzać tych badań. Doktor poprosił męża o wykonanie dodatkowych badań związanych z ogólnym stanem zdrowia, to znaczy wykonanie lipidogramu i PSA, jest to marker prostaty, jako badań profilaktycznych. Nasz lekarz rodzinny nigdy tych badań mężowi nie zlecał. Najdziwniejszym zaleceniem było wykonanie "małego fryzjera". Po wykonaniu tych badań zeskanujemy i wyślemy doktorowi do oceny. Mąż stwierdził, że nie pójdzie do żadnego fryzjera, bo tydzień temu był u fryzjera, a doktor chyba oszalał czy co?

Nie o takiego fryzjera chodzi – tłumaczyłam jak dorosłemu dziecku. – Wiesz, kobiety przed randkami też tam się golą i stąd prośba doktora. Potrzebne jest to do zabiegu. Jak zrozumiał o co mi chodzi, to stwierdził, że do żadnego fryzjera nie będzie chodził, tylko ja mam mu pomóc w tym dziwacznym zabiegu. Zgodziłam się bez problemu, ale za dobre lody.

Gdzie mamy jechać po wykonaniu badań i po podjęciu wcześniejszej decyzji?

Znaleźliśmy w Internecie miejsca w Berlinie, Kopenhadze, Londynie, ale w Polsce najbliżej było do Warszawy. Zaledwie 70 km, więc po co mamy cudować, tym bardziej że trzeba jechać tyle kilometrów, a nie znamy za dobrze języków obcych. Policzyliśmy, że zajmie nam to trzy godziny i wrócimy do domu. Na stronie www.wazektomia.com jest wystarczająca ilość informacji, jakie były nam potrzebne, tym bardziej że stale korespondowaliśmy z doktorem, głównie poprzez e-maile. Doktor wielokrotnie prosił nas o przemyślenie decyzji, zapoznanie się z różnymi materiałami, włącznie z dokumentami, jakie trzeba podpisać przed zabiegiem. Wydrukowaliśmy je w domu, żeby wszystko było gotowe.

Operator dziwnie wyglądał po założeniu okularów operacyjnych, nieco jak kosmita. Miejsce zabiegu było dezynfekowane specjalnym płynem, następnie okładane materiałem operacyjnym. Po zlokalizowaniu nasieniowodu następuje znieczulenie, bez użycia igły, stosują specjalną strzykawkę, która podaje środek znieczulający pod ciśnieniem, co odczuwa się jak lekkie pstryknięcie z gumki recepturki. Do nasieniowodu trzeba się dostać przez powierzchnię skóry, dlatego miejsce dojścia rozwarstwia się specjalnym narzędziem chirurgicznym na przestrzeni kilku milimetrów. Po uwidocznieniu nasieniowodu, zostaje on wyizolowany z otaczających tkanek, kilka milimetrów jest wycinane, a na końce zakładane są nierozpuszczalne szwy chirurgiczne oraz wykonywana elektrokoagulacja.

Po zakończeniu zabiegu, na miejsce pooperacyjne zakładany jest mały opatrunek na czas podróży, który po przyjeździe do domu należy zdjąć przy najbliższym skorzystaniu z prysznica. Przez kolejne trzy dni należy ograniczyć nasiadówki w wannie, a po siedmiu dniach można powoli zapomnieć o zabiegu wazektomii.

Zawsze prosimy pacjenta – powiedział doktor po zabiegu – żeby po przyjeździe do domu dał nam znać, "czy dojechał" szczęśliwie i jak się czuł w podróży. Ostatnio zatelefonował mój pacjent o drugiej w nocy, bo o tej godzinie dotarł do Trójmiasta do domu. Byłem mu bardzo wdzięczny za taki sympatyczny telefon.

Mąż wyszedł z sali zabiegowej zgięty w pół, z cierpieniem na twarzy, stękający, trzymający się za przyrodzenie. Zrobiło mi się słabo, podbiegłam, żeby pomóc mu w przejściu kilku kroków do fotela. Kiedy usiadł, odetchnął, uśmiechnął się od ucha do ucha i powiedział, że już czuje się dobrze...

Uściskaliśmy się, a tętno wracało mi powoli do normy, tym bardziej że w trakcie zabiegu słyszałam przez te 20 minut, raczej żarty, rozmowy i śmiechy. Zapytałam go, jak było naprawdę?

Wiesz, jaki ze mnie chojrak – odparł. Niczego się nie boję, ale po zabiegu cały podkład na stole zabiegowym był mokry jakbym brał prysznic. Nic nie bolało. Siostra operacyjna wypytała mnie o charakter pracy, dzieci, jak nam się żyje, jak na spowiedzi... Faktycznie po delikatnej dezynfekcji, podawanie znieczulenia odczuwa się jak lekkie pstryknięcie z gumki. Sam zabieg bezbolesny, świetna sprawa, co chwila doktor nachyla się przez kurtynkę oddzielającą od pola operacyjnego i rozmawia na inne tematy.

Jeśli ktoś by podsłuchiwał z boku, usłyszałby miłą pogawędkę trójki przyjaciół. Teraz czuję lekkie pobolewanie… Ponieważ doktor Siwik często przejeżdża przez nasze miasteczko, więc wspominaliśmy, co się wydarzyło przez ostatnie piętnaście lat. A jak powiedział, że właśnie "zaprzyjaźnia się" z moim nasieniowodem, to parsknąłem śmiechem. Jak widzisz zaprzyjaźnianie udało się, bo jestem cały i zdrowy.

Przy pożegnaniu otrzymałam od doktora czekoladki, to pierwszy taki przypadek w Polsce, kiedy lekarz daje pacjentowi prezent. Widzieliśmy taki sympatyczny opis w Internecie, myśleliśmy, że to żart, ale to była najprawdziwsza prawda.

Crime story – Konrad

Nie mam żony, nie mam dziesięciorga dzieci i nigdy nie chciałem z żadną panią związać się na dłużej. Jestem biznesmenem, dostatecznie elastycznym, a jednocześnie, konsekwentnym, aby rachunki na życie, nowe samochody czy wakacje na Hawajach nie stanowiły dla mnie jakiegokolwiek problemu. Nie mam ani czasu, ani tym bardziej chęci na stałe związki.

Moje przygody są krótkoterminowe. Spotykamy się w piątek, spędzamy razem weekend, a w niedzielę wieczorem mówimy się: pa pa, było nam bardzo miło, i tak dalej, a w następnym tygodniu towarzyszy mi już inna pani. Jest to kosztowne, ale nie po to zarabiam pieniądze, że je układać na półce i cieszyć się, że szybko rośnie. Mam ograniczony poziom zaufania do poznanych przygodnie partnerek, dlatego niezależnie od tego, o czym mnie zapewniały, zawsze używałem najlepszych z możliwych prezerwatyw. Mimo wszystko stale obawiałem się wpadki: pęknięcia, zsunięcia się, wariantów jest przecież bez liku.

Gdy dowiedziałem się o wykonywaniu w Polsce wazektomii, bez namysłu pojechałem do Warszawy. Po trzech miesiącach i pozytywnym wyniku testu morfologii spermy mogłem bez obaw rzucić się w wir życia erotycznego.

Po jakimś czasie dostałem zaproszenie do kancelarii adwokackiej, gdzie pan mecenas dał mi zdjęcie jednej z moich weekendowej sympatii, trzymającej kilkumiesięcznego dzidziusia. Poczułem skurcz serca: chłopiec był bardzo podobny do mnie. Spojrzałem zaskoczony na adwokata, który z politowaniem skinął głową i powiedział, że jego klientka przebywająca obecnie za granicą, domaga się ode mnie alimentów w wysokości trzech tysięcy euro lub jednorazowej spłaty zobowiązań w wysokości stu tysięcy, co nie powinno być dla mnie problemem.

Finansowym problemem istotnie nie było, ale świat nie kończy się na pieniądzach. Na miękkich z wrażenia nogach pojechałem do mojej mamy, żeby porównać zdjęcie niemowlęcia ze swoimi z analogicznego okresu, które były pieczołowicie przechowywane w rodzinnym albumie. Porównałem je i zamarłem: dzieci były niemal identyczne. Patrzyłem na siebie i na małego, nie mogąc dostrzec różnicy. – Pokazałem je mamie, które po chwili namysłu mruknęła: "Niby taki jak ty, ale coś mi się w nim nie podoba. Nie widzę życia. Ty przecież żyjesz, a on jakby nie. Jakby go nie było. Ma jakieś martwe oczy. Zrób badania genetyczne, zanim podejmiesz działania". Trochę się uspokoiłem. Pojechałem do domu i sięgnąłem do starego kalendarza, gdzie był zapisany termin zabiegu. Policzyłem i odetchnąłem z ulgą. Gorący weekend z mamusią małego był po okresie potwierdzonej bezpłodności. Oszustwo? Być może, ale jeżeli zabieg się nie udał, a wyniki w laboratorium też były skażone błędem? Dwa pechy, jeden po drugim? Rzadkie, lecz nie można tego wykluczyć. Wpatrywałem się w zdjęcie przez pół nocy, nabierając przekonania, że patrzę na siebie, tylko o czterdzieści lat młodszego. Zajrzałem do Internetu, gdzie stało jak wół: wazektomia jest skuteczna w 99,8%, czyli na tysiąc zabiegów dwa były nieudane. Dlaczego właśnie mnie to spotkało? Żeby załapać się na dwa promile trzeba być strasznym pechowcem.

Rano zadzwoniłem do doktora. Nie było go, ale sympatyczna pani trochę mnie pocieszyła, twierdząc, że podana liczba 99% jest zaniżona na użytek niepoprawnych malkontentów, i że totalna wazektomia wykonana przez doktora daje 100% gwarancji niezawodności. No to skąd się wzięło to podobne do mnie dziecko? – zadałem jej pytanie.

Nie umiała na nie odpowiedzieć, poza sugestią, bym wstrzymał się z działaniem do wykonania badań genetycznych. Poprzedniego dnia usłyszałem to samo od mamy, a teraz od pani znającej się przecież na rzeczy. Jeżeli dwie kobiety mówią to samo, mogą mieć rację. Zadzwoniłem do kancelarii i przekazałem swoją decyzję. Mecenas coś tam mruknął o przekazaniu mojej sugestii klientce i się wyłączył. Było to bardzo podejrzane. Poprzedniego dnia gadał jak nakręcony, a teraz zbył mnie jakimś półsłówkiem.

Byłem niemal pewien, że dzięki wazektomii mogę spać spokojnie, ale nie dawało mi spokoju podobieństwo na zdjęciach. Sprawę rozwiązała moja firmowa specjalistka od zabezpieczeń komputerowych. Spojrzała na zdjęcie, potem na mnie i mruknęła
– Ja bym to lepiej zrobiła.
– Lepiej byś mnie wrobiła w dzieciaka? – palnąłem i od razu pożałowałem pytania.
– Lepiej bym obrobiła to zdjęcie – odparła grobowym głosem. Używają starego programu do postarzania względnie odmładzania twarzy, powszechnie stosowanego w światku filmowym. Zdjęcie wiekowej gwiazdy trafia na monitor, a tam usuwane są zmarszczki, worki pod oczami, wygładzane rysy. Retusz i zarazem korektę można ciągnąć aż do poziomu oseska. Pewnie zrobiła panu zdjęcie telefonem, a potem oddała do obróbki. Nie postarali się. Była to informacja zasługująca na wysoką premię, którą zleciłem od razu wypłacić, oraz chęć pozwania kancelarii adwokackiej do sądu. Po namyśle zrezygnowałem. I tak by się pewnie wybielili.

Love story – Jacek

Pochodzę z rodzinnej wioski, w której wszyscy jesteśmy spokrewnieni. Nasz prapradziadek był Tatarem, który za zasługi dla Rzeczpospolitej otrzymał od króla Jana Kazimierza szlachectwo i duży obszar nieużytków nieopodal Lublina. Prapradziadek postawił dom, a wokół niego po kilkudziesięciu latach wyrosła wioska. Ziemia była licha, ale ciężka praca umożliwiała jakąś tam egzystencję. Niemniej jednak młodzi szukali swego szczęścia w miastach. Założyli tam swoje rodziny, ale nie zerwali więzi z rodowym gniazdem. Byliśmy połączeni nie tylko więzami krwi, ale też duchowo i emocjonalnie. Gdy ktoś z młodych chciał wyjechać, mógł liczyć na pomoc krewnych. Ten stan utrzymywał się przez kilka wieków.

Dostałem się na studia w Warszawie. Szło mi lepiej niż dobrze. Po trzech latach zaproponowano mi coś w rodzaju asystentury, dzięki czemu mogłem podjąć świetnie płatną pracę w prywatnej stadninie. Wyprowadziłem się z akademika i wynająłem mieszkanie. Małe, ciasne, czasami zimnawe, jak wysiadły stare kaloryfery, ale byłem szczęśliwy, a przede wszystkim u siebie.

Wówczas pojawiła się Kasia, prawnuczka mego stryjecznego pradziadka, czyli kuzynka czwartego stopnia. Dostała się na weterynarię. Mogła mieszkać w akademiku, ale bała się wielkiego miasta. Bez wahania zgodziłem się na odstąpienie jej jednego z pokoi. Była młodsza o trzy lata, śliczna, pełna życia, optymizmu i wewnętrznego dobra. Gdy wracałem do domu, nigdy nie wiedziałem, co tam zastanę. Pieska, kotka, kozę, czy pudełko z chomikami, którym było zimno w klatkach Instytutu.

Dwoje młodych ludzi mieszkających i ocierających się o siebie na powierzchni trzydziestu pięciu metrów było wyzwaniem, jakiemu nie potrafiliśmy się oprzeć. Przeznaczenie, los, nie wiem. Wszystkiego po trochu. Przed pojawieniem się Kasi miałem dziewczynę, ale zerwała ze mną, wyczuwając, że w moim życiu pojawiła się inna. Kasia też z nikim się nie spotykała, chociaż z jej urodą mogła mieć każdego.

Przez dwa lata chodziliśmy wokół siebie. Napięcie seksualne gęstniało, atmosfera się pogarszała. Myśleliśmy o jednym, ale obojgu nam wmawiano w domach, że w kręgu rodziny jakiekolwiek relacje seksualne mają wymiar kazirodczy, a z takich związków zawsze rodzą się potworki z wodogłowiem, ogonem, jedną nogą czy inną deformacją. Ile było sensu w tych legendach, trudno powiedzieć, ale jeżeli komuś od najmłodszych lat wpaja się jakąś straszną prawdę, to chcąc nie chcąc ślepo w nią wierzy. Wiedzieliśmy, że w czwartym stopniu pokrewieństwa zagrożenia praktycznie już nie ma, ale wyniesione z domu obsesje były silniejsze od zdrowego rozsądku.

W czasie spędzonego w domu Sylwestra wypiliśmy trochę za dużo i hamulce puściły. Wylądowaliśmy w łóżku, gdzie rozpoczęła się rozpaczliwa walka: moja ze mną, jej z nią, moja z nią. Rozwaliliśmy moje łóżko i przenieśliśmy się na jej. Też nie wytrzymało. Była to erupcja tłumionej przez lata namiętności i jednocześnie rozpaczy, bo pragnęliśmy siebie, a przecież nie wolno nam było.

Następnego dnia Kasia chciała się wyprowadzić, ale udało mi się ją zatrzymać. Kupiliśmy dwa łóżka, starając się żyć jak przed sylwestrowym epizodem. Nie udało się. To nie było już możliwe. Kupiłem pudło prezerwatyw, ale stres i obsesja zrobiły swoje. Albo nie mogłem ich naciągnąć, albo nie było na co naciągać. Kasia kupiła tabletki, po których śliczny aniołek zmienił się w smoczycę. Brakowało jej jedynie bicia kolczastym ogonem o ścianę i parskania siarkowym ogniem. Pojechaliśmy założyć wkładkę domaciczną. Pudło. Nie pasowała, a dziewczyna czuła się jak nadziana na pal. Tej samej nocy usunął ją lekarz na pogotowiu.

Koszmarnej atmosfery w domu nie można było niczym załagodzić. Zacząłem szukać zajęć poza domem, a Kasia znalazła koleżanki do zalewania smutków. Gdy oblała dwa łatwe egzaminy i wyprowadziła się na łóżko do swego pokoju, zrozumiałem, że jedynie cud może nas uratować. Stało się. Nasz cud miał dwa etapy. Do pierwszego doszło na obwodnicy Warszawy, koło lotnika Chopina. Miał postać ogromnego bilbordu z napisem: Antykoncepcja dla mężczyzn. wazektomia.com.

Nie zwróciłem na niego uwagi, mało to reklam stoi przy drogach. Drugi był w czasie męskiej popijawy z okazji oblewania doktoratu kolegi. Pochwalił się wówczas poddaniem się zabiegowi, dzięki czemu może figlować do woli, bez cienia obaw o ciążowe następstwa. Wówczas przypomniałem sobie bilbord. Wpisałem hasło do Internetu i … upiłem się na wesoło. Wiedziałem, że jest to mój palec losu.

Następnego dnia umówiłem się na konsultację w gabinecie w Wilanowie. Pojechałem tam z Kasią, która ujawniła dwa nieznane mi wcześniej talenty. Opowiedziała bajkę o urodzeniu pięciorga czy może nawet ośmiorga dzieci, czego, na szczęście, nikt nie sprawdzał, a potem ze skrupulatnością detektywa śledczego wypytała doktora o wszelkie niuanse zabiegu. Była usatysfakcjonowana.

W następnym tygodniu zrobiłem badania, wypełniłem papierki i przyjechałem na zabieg. Po kwadransie siedziałem już z Kasią w samochodzie. Po raz pierwszy od wielu miesięcy byliśmy spokojni. Trzymaliśmy się za ręce, licząc dni do wykonania morfologii spermy, której pozytywny wynik umożliwi nam pogrzebanie wszelkich obaw. Kilka miesięcy później wzięliśmy ślub i wszystko układa się idealnie. Miłość do swoich nieistniejących dzieci zamieniliśmy na troskę o stadninę koni, ciesząc się z urodzenia każdego ślicznego źrebaka.

Dziękuję panie doktorze, za to co pan zrobił, nie tyle dla mnie i dla Kasi, ale dla nas. Cuda nie zdarzają się na zamówienie, ale czasami wówczas, gdy bardzo się ich pragnie.

Wazektomia uratowała związek, wprowadzając nasze życie na szczęśliwe tory.