Paskudny donos

Po kilku latach spokojnej pracy otrzymałem wezwanie do prokuratury. Pocieszałem się, że jak wzywają listem, a nie przysyłają antyterrorystów, jest nadzieja na ocalenie głowy. Stawiłem się, bo i tak nie miałem pola manewru.

Pani asesor wyjęła gruby segregator i opierając się na jakiś dokumentach, zaczęła przesłuchanie. Już po chwili zorientowałem się, że odsiadka mi nie grozi, chociaż czyn, na który się powoływała, był zagrożony karą od roku do dziesięciu lat.

Opowiedziałem szczegółowo do procedurach, technice, zabezpieczeniach i trochę, acz bardzo oględnie o pacjentach. RODO wtedy jeszcze nie wymyślono, ale tajemnica lekarska mnie zawsze obowiązywała. Gdy już wyczerpałem temat, padło pytanie:

– Czy wie pan, panie doktorze, dlaczego wezwałam pana do nas?
Pokręciłem przecząco głową.
– Na skutek donosu. Tak – pokiwała z politowaniem głową.
– Informator, pomińmy jego personalia, chociaż to znana postać i urzędnik na eksponowanym stanowisku, poinformował nas o wykonywaniu przez pana zabiegów o znamionach ciężkiego przestępstwa. Napisał wprost, że uśmierca pan ludzi. Nie miałam wyboru. Musiałam podjąć stosowne kroki.
– Nie można było przyjść do mnie czy wezwać mnie, tak jak teraz na przesłuchanie, i w ciągu kwadransa wyjaśnić sprawę?
– O nie, procedury mi na to nie pozwalają. Przy tak ciężkim oskarżeniu zgłoszonym przez osobę zaufania społecznego uruchamia się cała machina ścigania, czyli policja kryminalna. Poprosiłam o ekspertyzę specjalistę od prawa karnego, a jednocześnie zleciłam przeprowadzenie śledztwa przez policję kryminalną.
Dobrze, że mocno siedziałem.
– I co? – spytałem, nie mogąc w to uwierzyć. – Śledzili mnie przez całą dobę, czaili się za rogiem, przesłuchiwali pacjentów, udawali zakochanych, jak szedłem na spacer? Może nawet zaryzykowali i przyszli na zabieg?
– Widzę, że naoglądał się pan kryminałów. Nie, aż tak ostro nie było, ale muszę przyznać, że wykonali kawał dobrej roboty. Może im pan podziękować. Dzięki ich pracy wróci pan dzisiaj sam do domu, a nie pojedzie w towarzystwie policjantów do najbliższego aresztu. Nie ma podstaw do jakichkolwiek sankcji.

Pani asesor zgodziła się ze mna, że nie robiłem niczego niezgodnego z prawem. Wazektomia jest jedynie zablokowaniem płodności. Można ten stan odwrócić, ewentualnie pobrać plemniki z najądrza, jak się robi w klinikach in vitro.
– Wykonuje pan dobrą robotą dla kobiet, chociaż operuje mężczyzn. Prywatnie, mogę panu w ich imieniu podziękować.

Myślałem, że to już koniec kontaktów z prokuraturą, ale nie. Zawzięty dostojnik nie dał za wygraną i ponownie nękał panią prokurator. Nie wiem, co wymyślił, ale chyba nie była dla niego tak miła jak dla mnie. Odpisała mu, żeby nie zawracał jej więcej głowy, a jeżeli dalej będzie ją nękał, ona zainteresuje się nim. Może miał coś na sumieniu albo nie chciał ryzykować. Dał spokój, i bardzo dobrze.