Domniemane środki poronne w aspekcie prawnym

Domniemane środki poronne w aspekcie prawnym

Na temat prawnych uregulowań stosowania środków postkoitalnych wypowiedziała się w Medycynie Praktycznej prof. Eleonora Zielińska z Katedry Prawa Karnego Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego(do dnia dzisiejszego uważa wazektomię za sterylizację!!!) Omówiła stosowanie niektórych metod antykoncepcji i ich domniemanego efektu poronnego. „ Ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży nie używa wyrazu „zapłodnienie”. Używa natomiast wielokrotnie terminu poczęcie, chwila poczęcia. Niewątpliwie intencją autorów pierwotnej wersji bardzo restryktywnego projektu ustawy o ochronie dziecka poczętego było przyjęcie, że poczęcie następuje w momencie zapłodnienia.

W obecnym stanie prawnym, w którym obowiązuje jednak bardziej liberalny tekst ustawy, powstały z połączenia dwóch projektów opartych na różnorodnych założeniach aksjologicznych (czego wyrazem jest choćby jej tytuł), uprawniona jest wykładnia, w myśl której poczęcie może być określone na wybranym etapie procesu zapłodnienia lub nawet w innym, późniejszym momencie rozwoju zarodka.

Za taką interpretacją przemawia fakt, że zapłodnienie jest procesem, a nie chwilą, momentem.

W Polsce prawo nie zezwala na interwencję lekarza po stwierdzeniu, że dziecko zostało poczęte, z wyjątkiem sytuacji określonych w art. 194a par. 3k.k. w brzmieniu ustawy z 07.01.1993. Określenie momentu, w którym następuje poczęcie, jest przedmiotem licznych kontrowersji.

Stosowanie środków antykoncepcyjnych, w tym również wkładek wewnątrzmacicznych lub pigułek postkoitalnych, nie może być uznane za przestępstwo spowodowania śmierci dziecka poczętego w rozumieniu art.194a k.k. Artykuł 2 ustawy z 07.01.1993 o planowaniu rodziny dopuszcza bowiem bez żadnych ograniczeń stosowanie środków antykoncepcyjnych, a nawet zobowiązuje organy państwowe do zapewnienia obywatelom swobodnego dostępu do metod i środków służących świadomej prokreacji. Stosowanie środków postkoitalnych w przypadku, gdy nie wiadomo, czy doszło do poczęcia dziecka, nie powinno być kwalifikowane nawet jako usiłowanie spowodowania śmierci dziecka poczętego, usiłowanie bowiem nie może odnosić się do abstrakcyjnie pojmowanego spowodowania skutku, a z taką sytuacją mielibyśmy właśnie do czynienia”.